அழுவாச்சி காவியம்

வப்பாட்டி புருஷனுக்கும்
வாழச்சொத் தெழுதிவைக்கும்
தலைவர்களே
ஒதுங்க இடமின்றி
ஓரினம் அழு கின்றதே
மனமிரங்க மாட்டீரோ

காசுக்குப் போகுமென்றால்
காகிதத்தில் கவிதை நிறைக்கும்
கவிஞர்களே
வேகாத வெயிலிலே
எம்மினம் தவிக்கிறதே
நெஞ்சிரங்க மாட்டீரோ

கரையோர மணல்வெளியில்
கடல்நீரின் அலைமுகட்டில்
மனிதர்களே
தலைவேறு கால்வேறாய்
தமிழினம் மிதக்கிறதே
கண்திறக்க மாட்டீரோ

வற்றியகுளத்திலும் நீர் சுரக்கும்
வரட்சியோ உம்மனதில்
தமிழர்களே
ஒடுங்கிக்கிடக்கும் உயிர்க்குலையோடு
உதவிக்கலையுது நம்மினம்
உணர்வுகொள்ள மாட்டீரோ